یک مهندس خسیس ترین بشر در دنیاست. اگر آخر خست نباشد، نمی تواند مهندس باشد. چون کار مهندس طراحی راه حل برای یک مشکل و رسیدن به آن با کمترین هزینه، کمترین زمان و با بیشترین دستاورد و کیفیت است. از این روست که مهندس باید همواره دنبال صرفه جویی باشد، دنبال این باشد که همه چیز را منظم، سیستماتیک و روتین کند و همواره آن را بهینه سازد. این گونه است که نخستین کامپیوتر دنیا در 60 سال پیش که تنها جمع و تفریق بلد بود، به اندازه شهر نیویورک برق مصرف می کرد. مهندس باید آن را به آنجا می رساند که امروز هست و این هم پایان راه نیست. بنابراین مهندس باید بر اساس نگرش خود از یک سو طرفدار زندگی روتین و روزمره باشد و از سوی دیگر همواره آن را به هم ریزد تا آن را بهینه سازد و این یعنی درگیری همیشگی فکری با نظم موجود، به هم ریختن آن برای ایجاد نظمی دیگر؛ زندگی در تناقض.
پانوشت:
دوباره دیدم که برخی در بحث پیرامون تقلب انتخاباتی حکومت اسلامی واژه عجیب و غریب "مهندسی انتخابات" را به کار می برند. به راستی که چه غیر مسئولانه و بی فکری است این کار!

من خواندن کتاب به فارسی را به خواندن آن به آلمانی یا انگلیسی ترجیح می دهم. دلیل این کار این نیست که فارسی زبان مادری من است که البته آن دو و به ویژه آلمانی، برای من فاصله چندانی از فارسی ندارند. دلیلش این است که خواندن خط فارسی (عربی) راحت تر و سریع تر است. چون از دید من روش تصویر وار و از سوی دیگر (در تکامل آن) قدرت تخمین مغز انسان در تشخیص آن واژه است که سرعت خواندن نوشته فارسی را بالا می برد. چشم انسان در خواندن یک نوشته هیچ گاه به تمام حروف یک واژه نگاه مستقیم ندارد، بلکه به گوشه ای از آن می نگرد و با در نظرگیری عکسی که از تمام آن واژه برای خود می سازد، تلاش می کند آن واژه را تخمین بزند که این واژه چه می تواند باشد. از این روست که هر چه انسان تمرین بیشتری در خواندن داشته باشد و هر چه دانش گسترده تری از واژه ها و زمینه مورد مطالعه داشته باشد، با سرعت بیشتر و خطای کمتری می تواند آن نوشته را بخواند.
روش هایی که برای تندخوانی وجود دارند، همه تلاش دارند تا این قابلیت مغز را افزایش دهند. از جمله توصیه می کنند که یک خط نوشته را با مثلا دو توقف چشم در خط و بدون خطا بخوانید.

آقای خامنه ای، امروز روزی است که قرار است ندا را بکشی. امروز  بود که یک سال پیش اشک تمساح ریختی و رذالت و پستی پایان ناپذیر مردان خدا را بر زمین به نمایش گذاشتی. امروز قرار است ندا بمیرد.
* * *
تلویزیون HBO برای ندا فیلمی مستند و زیبا با بیان شهره آغداشلو ساخته است. این فیلم که پیرامون ندا است، آن روزها را نیز به تصویر می کشد.
خانواده ندا با شجاعت و بدون هراس از تهدید حکومتیان از او می گویند.
اتاقش را نشان می دهند و وسایلش را، سازش را و خرسش را که اکنون در گوشه ای تنها مانده اند ...

در تابستان سال 1991 بود که پس از آن که مدتی را در مرز یونان و آلبانی گذراندم و نتوانستم وارد آلبانی شوم، از یونان وارد یوگسلاوی شدم. در آنجا پس از ورود به مقدونیه امروزی و رسیدن به شهر استروگا(Struga) که در کنار دریاچه ای قرار دارد، دوباره نقشه ام را به دست گرفتم و روانه مرز آلبانی شدم. این کشور منزوی کوچک و عجیب و غریب با آن حکومت کمونیستی قراضه که هیچ کس را در دنیا قبول نداشت، بسیار کنجکاوی مرا جلب کرده بود و حال که در نزدیکی مرزهایش بودم، نمی توانستم راهم را بکشم و بروم. از سوی دیگر، اخباری که به گونه پراکنده در باره درگیری های میان صرب ها و کروات ها در کرواسی در رادیو می شنوم، کمی نگرانم می کند. از سوی دیگر همین نیز مرا کنجکاو می کند که در کرواسی واقعا چه خبر می تواند باشد و در روزهای بعد سعی می کنم اخبار بیشتری گرد آورم که آیا می شود از کرواسی رد شد و دید که چه خبر است یا نه.