روز شنبه صبح برنامه سفر به خارج ریکیاویک و به درون جزیره را دارم. من یک ماشین کوچک کره ای شبیه گلف کرایه کرده ام و با آن می گردم. قصد دارم به شرق جزیره و جاهای غیر مسکونی در کناره های آتش فشان "هکلا" (Hekla) بروم. در مسیر هم می خواهم "گیزیر" (Geysir) را ببینم. ایسلند تنها یک جاده آسفالت دارد که دور جزیره را می پوشاند. برخی جاها از این جاده راههای آسفالت کوتاه به برخی جاهای مسکونی، توریستی یا دهکده ها می روند.

فکر کردم برای خرید به یک مرکز خرید بروم. در خیابان که نمی شد قدم زد و فروشگاه های کوچک را تماشا کرد. در کتاب راهنما نشانی یک مرکز خرید سرپوشیده را پیدا می کنم. با اتوبوس می خواهم به آنجا بروم. در ایستگاه دستگاهی برای خرید بلیط نیست. پس بلیط را راننده می فروشد. همین جور هم بود. تنها اسکناس 50 کرونی را که در فرودگاه عوض کرده بودم را به او می دهم. می گوید: "این اسکناس را نمی توانم خرد کنم."  و دوستانه می گوید: "مهم نیست. بفرمایید!" چه جالب! چنین چیزی در انگلیس، فرانسه یا آلمان ممکن نیست.

در مرکز خرید ساعتی می گردم و چند چیز می خرم که با کارت اعتباری می پردازم. برای بازگشت تا ایستگاه اتوبوس باید چند صد متر از میان یک منطقه ساخته نشده برفی بگذرم. به ایستگاه که می رسم یادم می آید که هنوز تنها همان اسکناس 50 کرونی را دارم. به خود می گویم شاید راننده این بار بتواند آن را خرد کند. اتوبوس می آید. راننده همان راننده است و من کمی خجلت زده می شوم. می گویم من هنوز همان اسکناس را دارم. او به جای من عذر خواهی می کند که کماکان نمی تواند آن را خرد کند و مودبانه می گوید: "بفرمایید!"